[ home ] [ impressum ] [ rus ] [ eng ] [ deu ]
 Nieuws  | Concept | Situatie | Tentoonstelling | Organisatie | Partners | Kontakt 

Korte beschrijving van Kirgizië

De oorsprong van de naam Kirgizië is niet geheel duidelijk. Zo vermoed men dat de naam afstamt van »kirk kys« (40 meisjes), of van het Turkse »kyr gizmek« (weiland, nomadiseren), of van »kirk oguz« (40 tribes) of van »khir oguz« (Hochstämme).


De Kirgizische taal wordt tot de Turks-Altajische gerekend en behoort daarmee tot de Noordwestelijke tak van de Turkische talen. De voorvaderen van de Kirgiezen gebruikte het Uyghur alfabet. Pas in 1924 is de Kirgizische taal voor het eerst ter schrift gesteld, in Arabische schrift. In 1929 is men omgeschakeld naar het Latijns alfabet en in 1937 eiste Stalin dat in alle Sowjet staten het Cyrillische alfabet gebruikt werd. Derhalve wordt tot op de dag van vandaag het Kirgizisch geschreven volgens het Cyrillische alfabet.

In de kleine dorpjes en steden wordt Kirgizisch en Russissch gesproken, b.v. op de universiteit Russisch, thuis Kirgizisch.

De Kirgiezen zijn Sunnitische Moslims en men beleidt een zeer tolerante vorm van de Islam . Vaak wordt schamanistisch geloof vermengd met de leer van de Islam. Als staat is Kirgizië seculair: politieke partijen die de Islam als grondslag hebben, vormen geen aandeel in de regering.


De Zijdenroute

Een officiele zijderoute was er niet, maar er waren meerdere handelsroutes die zich op de maatschappelijke positie en stabiliteit van de steden richtten. Reeds in de 2de eeuw werd er volop handel gedreven op de routes.


Behalve handel in zijde, werd ook in edelstenen, pelzen, dieren en streekgewas gehandeld. Langs de zijderoute ontstonden talrijke Caravaansereien.


De Manas

De Manas is het Kirgizische volkslied, welk ontstond tussen de 9de en 11de eeuw. Het beschrijft de daden van Manas en zijn gevolg, die voor de bevrijding en vereeniging van het Kirgizische volk vochten. De Manasci hebben het lied mondeling verspreid, ondersteund door mimiek en gebaren.

De Yurt

Ze worden rondom tesamengehouden door een hekwerk van scharende latten, ondersteund door 40 gebogen stangen die samengehouden worden door een rond inzetstuk in de top van het dak (de zogenaamde Tündük, ook terug te vinden als nationaal symbool in de Kirgizische vlag). Aan de buitenkant worden vilten matten op het frame gelegd en met lijnen opgespannen. De vilten tent is meestal grijzig, vandaar ook de naam »bos ui«, grauw huis. Van binnen is de yurt bekleed met bonte tapijten. Tegenover de ingang staan normaal gesproken kisten waarin het bezit van de familie zit en een toren van dekens. Deze toren vindt men ook nog steeds in bijna alle stedelijke woningen in Kirgizië, een hoge toren is het trotse bezit van de familie. Gasten worden gevraagd plaats te nemen voor de toren. Bij belangrijke gebeurtenissen zoals b.v. een begrafenis worden yurts ook in de steden opgericht, de overledene vindt daarin zijn laatste rustplaats.

© Ontwerp door [ Maxim Neroda ] © Foto's door [ Peter Klomp ]