|
[ Fotogalerij ] [ Kunstenaars ] [ Workshop ]   Buklet [ PDF, 1'350kB ]   |
OpbouwHet museum is een instituut, waarin voor lokale begrippen een experimentele expositie opgebouwd werd. Als men het museum passeert langs de hoofdstraat, steekt men een grote patio over met een aantal grote zuilen en aparte architektonische vormen, een patio waar liefdespaartjes en passanten zich ophouden.
De entree van het gebouw is geheel gewijd aan de receptie, goed verzorgde planten, de overblijfselen van vorige exposities en daartussen door lopen overal vriendelijke en onvriendelijke, maar extreem actieve oudere dames. Degene die hier in het bijzijn van deze museum dames en oppassers de laatste tijd van hun leven slijten, wijgeren bij tijd en wijle bezoekers de toegang tot de expositie op grond van ondoorzichtige redenen, maar stoppen hen wel vol met waardevolle kunsthistorische informatie. Aan de linkerkant achter het ticket loket bevindt zich een expositieruimte met aansluitend een open garderobe, die echter in een expositie van hedendaagse kunst ook als Installatie te beschouwen is. In deze expositie ruimte worden ook de gereedschappen van de huismeester bewaard. Aan de rechterkant een uitnodigende nis waarin zich een dame bevindt met een rode telefoon, achter haar een groot doek met de hoofdstroomaansluiting voor de rest van de ruimtes.
Een gang bekleed met grote stenen structuurtegels leidt naar een grote expositie ruimte, die altijd in vakken is onderverdeelt door grote, scheve, overhellende stelwanden welke met een grove structuur gestuct zijn of simpelweg met een grauw witte kleur zijn beschilderd. Door deze stelwanden wordt de grote ruimte in meerdere kleine naar het midden gerichte ruimtes opgedeelt, een methode die al jaren voor alle soorten exposities wordt gebruikt. De maten van deze 'prachtige' stelwanden zijn bovendien absoluut niet afgestemd op de maten van de in- en uitgang. De opbouw van de expositie moest helaas in 4 dagen plaatsvinden, vier feestdagen, en wat nog vervelender was, is dat enige van onze helpers behoorlijk ziek waren. Dat het in 4 dagen i.p.v. de oorspronkelijke 9 dagen moest gebeuren had te maken met de slechte afstemming van de agenda's van de ons welgezinde directeur en van de plaatsvervangende directeur, wiens oorspronkelijke strenge houding uiteindelijk omsloeg in een vaderlijke toewijding.
De eerste 2 dagen met ons drieen zagen we nauwelijks resultaten, afgezien van het feit dat de stelwanden op- en neer werden geschoven en opnieuw werden geschilderd en belangrijke andere organisatorische aspecten werden afgehandeld.
De derde dag begon met de wil om veel op de hangen, maar ook met de realisatie dat we geen enkel stuk gereedschap nodig voor de opbouw van de expositie in het museum hadden. Bovendien kregen we het voorgevoel dat het niet mogelijk zou zijn om met z'n drieen 20 kunstwerken en de 2 overgebleven dagen op te hangen, op te stellen of volledig af te maken.
Als men het museum binnenkomt via de achteringang, dan passeert men een klein bureau met een dame, een bewakings monitor en een sleutelkast. Links van haar is een smalle gang met vele deuren waarin zich de bedrijfsvoering van het museum bevindt, de administratie. Achter al deze deuren worden vele zaken gemanaged en het zijn echt veel deuren. Een aantal van deze ruimtes hebben we van binnen gezien omdat hier sleutels lagen die dan weer niet bewaard mochten worden in de sleutelkast en ook slechts dan uitgegeven mochten worden, als een van de administrerende personen aanwezig was. Deze sleutels gaven toegang tot ruimtes met b.v. ladders en sokkels.
We willen benadrukken dat dit museum toch een plaatsje in ons hart heeft veroverd, want wat we niet vergeten mogen is dat het in geen enkel ander museum ter wereld mogelijk is om een expositie in slecht 5 maanden tot stand te brengen. In deze geweldige bedrijfsvoering zijn voor ons ook belangrijke beslissingen genomen. Zo mocht het museum gebouw zonder problemen aan de buitenkant worden voorzien van een kunstwerk, een mogelijk brandgevaarlijk werk werd toegelaten in de patio en bovendien mocht de tweede ingang naar de filmzaal worden geblokkeerd met aarde en enige andere zaken. Naast de administratie ruimtes zijn er nog minstens even zoveel werkruimtes, maar die hebben we helaas niet van binnen gezien.
Op de namiddag van de derde dag troffen we een beschonken museummedewerker, beroofd van zijn feestdagen, die ons verder hielp met het verplaatsen van de immens zware stelwanden. Tegen de avond kwamen tenslotte allen naar het museum, de herstelde zieken, de jeugd van de workshops en vrienden. En zie daar, aan het einde van de avond van de derde dag hingen er schilderijen aan de wanden. We hebben wel een aantal perfectionistische ideeen van de curatoren omtrent de presentatie moeten laten varen en sommige werken hadden zeker beter tot uiting kunnen komen als er meer tijd was, maar het was zo al genoeg werk bij elkaar.
Op de vierde dag nog meer ophangen en natuurlijk de opening en kort voor deze feestelijkheid zijn de kunstwerken in alle haast nog even voorzien van naamplaatjes. Het team heeft zich even kort op kunnen frissen om weer tevoorschijn te komen over de feestelijk versierde trappen, waarbij Lätitia zelf in een nieuwe jurk tevoorschijn kwam (een jurk die 15 minuten voor de opening nog snel even door Marko Hild opgehaald is bij een kledingwinkel in de buurt). Het eerste deel van de opening bestond uit verschillende toespraken, waaronder o.a. de voltrekking van een wissel van directeuren die ook op deze dag plaatsvond. Het tweede deel was geheel gewijd aan het Päckchen project en alles werd vrij geimproviseerd en met grote gebaren ondersteund. Er waren in ieder geval bijzonder veel gegadigden.
Vanuit Berlijn zijn kunstenares Barbara Caveng en Christian Reister overgekomen. Op de dag van de opening zijn ze onder begeleiding van Nazira voor een performance door Bishkek getrokken. Foto's van deze performance zijn tijdens de openingsavond getoond en zijn te zien op [ www.b-r-a-c-e.net ]. Verder zijn speciaal voor de expositie uit Duitsland en Nederland Till, Peter, Nika en Suse afgereisd en ze hebben ons daadkrachtig ondersteund bij de opbouw, planning en documentatie.
Verder behoeft de opening niet veel woorden meer, de prachtige beelden spreken voor zich. Op deze plaats gaat bijzondere dank uit naar Peter Klomp, die ons en bijna alle kunstwerken met zijn camera heeft gevolgd. Verder bedanken we Till Locher en Arthur Bolzhurov, die eveneens de mooie momenten van fascinatie en verwondering voor ons vastlegden. Het enthousiasme van de bezoekers bleef gedurende de hele expositie merkbaar aanwezig, er waren vele gesprekken en discussies en menig bezoeker bleef terugkomen naar de expositie.
[ Fotogalerie ] [ Kunstenaars ] |
